Το 42% ειδικότερα στον Κορυδαλλό. (Ευκαιρία να φυσήξουμε κόντρα)

(Σε συνέχεια της προηγούμενη ανάρτησης)

Ειδικότερα στην πόλη μας,
εάν λάβουμε σαν δεδομένο ότι θα αποκτήσει έννοια η ανοιχτή πρόταση "για την ήττα του χρεοκοπημένου αυτοδιοικητικού κατεστημένου" που κατατέθηκε πρόσφατα και φαίνεται ότι έχει ήδη αρχίσει να απασχολεί όλες τις κινήσεις, με πολλές πιθανότητες να ευδοκιμήσει, τότε, το 42% φαίνεται ένας στόχος εφικτός για μια πρασινο-κόκκινη συμμαχία πολιτών όπου θα συμμετέχουν οι δυο Πασοκογενείς κινήσεις (Δεκαεξάχρονη Πόλη και Σύγχρονος Ανθρώπινος Κορυδαλλός), η κίνηση όπου τοπικά εκφράζεται ο ΣΥΡΙΖΑ - αλλά και ένα ευρύτερα προοδευτικό κομμάτι της πόλης μας, με πραγματική Αυτοδιοικητική παρουσία και προβληματισμό- (Πάμε Αλλιώς), οι Οικολόγοι και Ανένταχτοι, που εκτός από την σημασία των (σημαντικών) πρόσφατων εκλογικών καταγραφών ποσοστών αποτελούν και μια ειδική δυναμική υπό το βάρος των γενικότερων εξελίξεων, που κατευθύνονται προς μια ολοκλήρωση της γενικής αμφισβήτησης των πολιτών προς τα παραδοσιακά πρότυπα εξουσίας, στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ανήκει εξ ολοκλήρου η σημερινή Δημοτική Αρχή.

Τόσο ο εκλογικός χάρτης της πόλης, όσο επίσης και η πολιτική συγκυρία, δεν ευννοούν αυτή τη φορά μιά νέα νίκη του ροζ συνοθυλεύματος που εκφράζει η σημερινή διοίκηση.
Η απλή λογική, λέει ότι θα ηττηθεί, μαζί με τους πάσης φύσης κλακαδόρους της διαχείρισης του πελατειακού κατεστημένου και το άχρηστο μάτσο από πολύχρωμους κομματικούς καραγκιόζηδες. Μαζί με το διακομματικό αλισβερίσι, τον Βουλευτικό και τον παρα-βουλευτικό μαϊντανό της.

Υπό αυτήν την έννοια, το 42%, (παρά το επί της αρχής ελάττωμα) μπορεί να αποδειχθεί ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια των πολιτών.
Γιατί μόνο οι ίδιοι οι πολίτες μπορούν να δώσουν απαντήσεις στο οποιοδήποτε -και όσο καλά- δικτυωμένο σύστημα σαπισμένης εξουσίας.
Είναι καλά δικτυωμένο, αλλά σάπιο.
Αν το φυσήξουμε κόντρα όλοι μαζί...

(Ώρα για τραγούδι)