Για τους δρόμους ηπιας και ταχείας κυκλοφορίας.

Βάλτε φανάρια στον πεζόδρομο, να το συνηθίζουμε σιγά σιγά ότι αλλάζει (antiparos-blog)

Όσο ο κεντρικός πεζόδρομος παραβιάζεται κατ’ εξακολούθηση, τόσο θα αγριεύουμε.

Όταν ο νόμος προκλητικά δεν λειτουργεί, όταν μερικά καφάσια μπύρες αποτιμώνται ως πιο σημαντικά για το προφίλ του νησιού από έναν ήρεμο πεζόδρομο, όταν οι ίδιοι οι αιρετοί ευοδώνουν τη διέλευση μέσα από το δρόμο των ημετέρων, τότε, και λίγο πριν τα νομικά μέτρα, απομένει μόνο η διαπόμπευση των τσιφλικάδων του δρόμου.

Εδώ η γυναίκα του Καίσαρα δεν είναι τίμια, και αυτό (παρα)φαίνεται.

Τα υπόλοιπα στο άρθρο “Ο δρόμος του μηδενός”. Κι όσο δεν συμβαίνει τίποτα, τόσο θα εκτραχύνεται η κατάσταση…

Αφιερώνουμε το παρακάτω τραγούδι στους θιασώτες του δρόμου ταχείας κυκλοφορίας:

Ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
Κάποιοι την έγραψαν απάνω σε παπιά
ήταν μια λέξη μοναχά “ασυδοσία”
κι ύστερα έπεσαν απάνω στα παιδιά

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Κι ύστερα πέρασε ο καιρός κι η αστυνομία
οι ίδιοι πάντοτε περνούν προκλητικά
ο τοίχος έγραφε "μοναδική ευκαιρία!
εδώ ο πεζόδρομος του κάθε τσιφλικά"

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Tα καλοκαίρια από νωρίς στα καφενεία
βγαίναν στο δρόμο μας οχήματα πολλά
ο δρόμος είχε τη δική του ιστορία
είπανε όμως πως την έγραψαν παπιά.

Να να να να… (“Να!” δίκην μούντζας)

Κι οι μπάρες σάπιζαν εν μέσω απορίας
Kι οι πινακίδες ξέβαψαν και γίναν σιέλ
Ο δρόμος έγινε ταχείας κυκλοφορίας
Μπήκαν φανάρια κι έγινε σωστό bordél

Από
http://antiparos-blog.blogspot.com