Δεν μου χει μείνει φωνή

Δε μου ‘χει μείνει φωνή, δε μου ‘χει μείνει λαλιά
Και μου χρειάζεται καινούργια καρδιά.

Δε μου ‘χει μείνει παλμός και κάπου χάνει ο ρυθμός
Στην καθημερινή μιζέρια αραχτός.

Καλοκαιράκι γλυκό σε βαποράκι να μπω
Για ταξιδάκι παραθεριστικό.

Να γίνω έτσι κι εγώ φρικιό καλοκαιρινό
Να μοιάζω φρούτο εποχιακό.

Σε κυνηγάω ζωή και δε θα κάνω στροφή
Ποθώ την έκρηξή σου την πρωταρχική.

Μα όλα γύρω ταμπά, μπαχά και θανατερά
Με καθηλώνουνε καμιά φορά.

[Δε μου 'χει μείνει φωνή, Νικόλας Ασιμος]